ایران همه ما

دیروز شد یه قاب خوشگل توی یک روز بارونی قشنگ پاییزی. یه روز توی جمع دوستام و دیدن یک سید عزیز و نازنین و همیشه خندان. سید مهربون و دوست داشتنی که هنوز مهرش توی دل های ماست و با هیچ حرف و حدیثی از بین نمیره. 

آدم های مهم وقتی حرفی می زنند آن حرف بار معنایی زیادی داره، مخصوصاً اگه اون آدم خودش حقوقدان باشه. شب گذشته رئیس جمهور آخر صحبت هاش گفت: «به تمامی وعده هایی که به مردم دادم وفادارم و همه آنها را عملی خواهم کرد. به امید روزهای سبز و روشن ایران اسلامی» ظاهرا این قسمت از حرف های روحانی به مذاق عده ای خوش نیومده و فارس و رجانیوز این قسمت از صحیت هاشو حذف کردند. 

ما امیدمون به روزهای سبز و روشن ایران ِ . دوست داریم ببینیم یک روزی به همه مردم با هر عقیده و روشی احترام گذاشته میشه و کرامت انسانی واقعاً در عمل پاس داشته میشه و فقط به بیان یک آیه قرآن برای حفظ کرامت انسان ها بسنده نمیشه.

دوست داریم روزی برسه که کرد و لر و بلوچ و ترکمن و عرب و فارس و سنی و شیعه و مسیحی و کلیمی توی این ممکلت آزادانه حرف خودشون رو بزنن بدون اینکه کسی فکر کنه دارن کاری خلاف انجام میده. این ممکلت مملکت همه است نه فقط کشور شیعیان فارس.