دربند

شجاعت همرا با ترس، آخر ِ مرام و معرفت توی دوستی، درسخوان و با نمک؛ همه این ها میشود خصوصیات نازنین بیاتی توی فیلم دربند. فیلمی با بازی های عالی و خیلی خوش ساخت که روان و در عین حال با هیجان پیش می رود بدون آنکه بیننده خسته شود و یا حوصله اش سر برود. فیلمی در بابِ رفاقت های نسل ما، در بابِ بی وفایی پسرها در دوستی، در بابِ سادگی و ساده بودن ها، در بابِ فرصت طلبی، در بابِ اعتماد کردن های بی مورد، در بابِ درک نکردن موقعیت اطرافیان و شاید در بابِ بی در و پیکر بودن تهران. فیلم دربند به کارگردانی پرویز شهبازی فیلمی است با بازی های خیلی خوب و درامی قوی. فیلم تلخی است اما تلخی اش توی ذوق آدم نمی زند.

 

دربند، دربند ِ رفاقت هاست، دربندِ اعتماد کردن ها و سوء استفاده کردن هاست، دربند، دربند ِ روابط نسلی است که هم می خواهد مرام و معرفتش در دوستی را ثابت کند و هم خودش در دردسر نیفتد، دربند، دربند ِ روابطی است که نمی دانیم تهش چیست، نمی دانیم کجای این دوستی و رابطه هستیم.دربند، دربند ِ چهار دیواری شهری است که اگر کلاهت را سفت نگیری باد برده!